کد مطلب:129435 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:119

ذات عرق
«ذات عرق جای لبیك گویی اهل عراق و مرز میابن نجد و تهامه است و گفته اند: عرق كوهی است در راه مكّه و ذات عرق بخشی از آن است...» [1] .

«اهل تسنن ذات عرق را میقات عراقیان و اهل شرق می دانند، در حالی كه فقیهان [شیعه] احتیاط می كنند و معتقدند كه باید از مسلخ، كه از مكّه دورتر است، محرم شد. ذات عرق از مكّه دو مرحله (یعنی حدود 92 كیلومتر) فاصله دارد.» [2] .


دیدار بشر بن غالب اسدی [3] با امام (ع)

سید بن طاووس گوید: سپس رفت تا به ذات عرق رسید. در آنجا با بشر بن غالب كه از عراق می آمد دیدار كد و درباره مردم آنجا پرسش كرد و او گفت: من در حالی آنجا را ترك گفتم كه دل ها با تو بود و شمشیرها با بنی امیّه، حضرت فرمود: راست گفت: برادر بنی اسد، خداوند آنچه بخواهد انجام می دهد، و آنچه اراده كند فرمان می دهد.» [4] .


[1] معجم البلدان، ج 4، ص 108.

[2] خطب الامام الحسين (ع)، ج 1، ص 132؛ و نوشته است كه وادي عقيق از جنوب به شمال امتداد دارد و در آن سه جايگاه است: ذات عرق، عمره، مسلخ.

[3] بشر بن غالب اسدي: وي (در اصطلاح رجالي) از اصحاب امام حسين (ع) و امام سجاد(ع) به شمار مي آيد... برقي وي را از اصحاب اميرالمؤمنين، حسنين و سجاد(ع) شمرده است.

او و برادرش بشير دعاي معروف امام حسين (ع) در روز عرفه را روايت كرده اند. اين دو درباره سيره قائم (ع) نيز نقل روايت كرده اند. بشر از امام حسين (ع) نقل كرده است كه فرمود: «هركس ما را به خاطر خدا دوست بدارد ما و او اين گونه بر رسول خدا(ص) وارد مي شويم. و انگشتانش را به هم چسباند؛ و هركس ما را به خاطر دنيا دوست بدارد، دنيا نيكوكار و بدكار را در بر مي گيرد. روايت هاي ديگر وي از امام حسين (ع) در كتاب عدّة الداعي، فضل القرأة، ص 296 نقل شده است. (ر.ك: مستدركات علم رجال الحديث، ج 2، ص 33، شماره 2130).

ابن حجر گويد: ابو عمرو كشّي در كتاب رجال الشيعه گفته است: عالمي فاضل و جليل القدر؛ و گويد: از حسين بن علي و پسرش زين العابدين روايت كرده است...» (لسان الميزان، ج 2، ص 29).

[4] اللهوف، ص 30؛ و ر.ك: مثيرالاحزان، ص 42. ولي شيخ صدوق در كتاب اماي نوشته است كه اين ديدار در منطقه ثعلبيّه انجام شد (امالي صدوق، ص 131، مجلس 30، حديث شماره يك). اين روايت در جاي خود نقل خواهد شد.